Geir Hannes Þorsteinsson, fæddist í Reykjavík 27. október 1928. Hann lést á Landspítalanum í Fossvogi 8. janúar 2021. Eftirlifandi eiginkona Geirs er Elísabet Kristinsdóttir. Geir upplifði margt á sinni löngu ævi og í raun kraftaverk að hann hafi orðið eldri en eins árs. Hann átti síðan eftir að láta gott af sér leiða og var einn stofnenda Félags íslenskra barnalækna og fyrsti formaður félagsins. Geir missti sjálfur fjögur systkini úr berklum og spurningunni um af hverju hann hefði ákveðið að gerast læknir var auðsvarað:
„Ég ætlaði að verða garðyrkjumaður og kenna fólki að rækta matjurtir en ákvað að fara í læknisfræðina til að draga úr barnadauða.“
Geir og Elísabet eignuðust fjögur börn saman, Rósu, Þorstein, Gunnar Ellert og Auði Eddu. Sonur Elísabetar af fyrra sambandi er Kristinn Pétursson.
Geir ólst upp í Reykjavík og lauk prófi frá læknadeild Háskóla Íslands 1958. Hann hélt síðar til Bandaríkjanna í sérnám í barnalækningum og stundaði nám við Northwestern Hospital í Minneapolis 1960-1961. Þaðan hélt hann til University Hospital of Iowa City þar sem hann hlaut réttindi sem barnalæknir árið 1964.
Geir starfaði lengi sem skólalæknir, við ungbarnaeftirlit og sem heimilislæknir. Hann var einn stofnenda Félags íslenskra barnalækna og fyrsti formaðurinn og var lengi aldursforseti félagsins. Í Læknablaðinu segir um Geir:
„Geir fékk sérfræðiviðurkenningu 1963 og vann aðallega við ungbarnavernd víða á höfuðborgarsvæðinu, á stofu og við skólalækningar. Geir gat sér gott orðspor í starfi, en ákvað að söðla um og vinna sem heilsugæslulæknir í Heilsugæslu Kópavogs þegar hún var stofnuð árið 1980 og vann hann þar til starfsloka. Geir var kjörinn fyrsti formaður félagsins á stofnfundi þess, sem að hans sögn kom honum á óvart. Hann sat í eitt ár.“
Geir upplifði margt á sinni löngu ævi og í raun kraftaverk að hann hafi lifað. Aðeins eins árs fékk hann berkla og lýsir Gunnar Ellert, sonur Geirs, þeirri baráttu í minningargrein í Morgunblaðinu:
„Þér var ekki hugað líf við fæðingu og fékkst berkla 1 árs gamall. Líkamlegt og andlegt atgervi þitt hefur án vafa gert þér kleift að snúa þig út úr því á þinn einkennandi snaggaralega hátt.“
Þorsteinn, annar sonur Geirs, segir föður sinn stundum hafa sagt um þann tíma:
„Við fæðingu var ég settur í skókassa, fékk svo berkla en ég stend hér enn,“
var hann vanur að segja með bros á vör. Að láta gott af sér leiða, drenglyndi, dugnaður og ósérhlífni voru hans æðstu dyggðir og í raun þær eftirsóknarverðustu.“
Geir missti fjögur systkini út berklum. Þá lést Ellert Berg bróðir hans af slysförum og var Geir mikill harmdauði. Markaði sá missir lækninn fyrir lífstíð.
Þorsteinn, sonur Geirs segir:
„Lágvaxinn og snaggaralegur drengur sem vex upp í eftirmála tveggja heimsstyrjalda og unglingsárin mótast af hörmungum þess tíma. Pabbi lagði svo sannarlega sín lóð á vogarskálar til betra lífs og gerði hann oft orð fyrrum forseta Bandaríkjanna, John F. Kennedy, að sínum:
„Spurðu ekki hvað land þitt getur gert fyrir þig, spurðu hvað þú getur gert fyrir land þitt.“
Þannig var pabbi trúr sjálfum sér allt til enda og yfir því er ég óendanlega stoltur.
Pabbi og Ellert Berg bróðir hans voru miklir mátar og varð fráfall Ellerts Berg föður mínum mikill harmdauði. Á kveðjustundu er mér það bæði ljúft og skylt að segja að pabbi jafnaði sig aldrei á því áfalli né því sem í kjölfar þess atburðar fylgdi. Sagt er að það sem bognað hafi geti ekki orðið beint en þótt ungi maðurinn hafi bognað þá rétti hann úr sér og skóp sína framtíð.
Í heimsfaraldri kórónuveirunnar urðu gæða- og samverustundir pabba með fólkinu sínu færri en efni stóðu til.“
Þá er viðeigandi að vitna að lokum í Þorstein, son Geirs. Hann segir: Spurningunni um af hverju hann hefði ákveðið að gerast læknir var auðsvarað:
„Ég ætlaði að verða garðyrkjumaður og kenna fólki að rækta matjurtir en ákvað að fara í læknisfræðina til að draga úr barnadauða.“