Glúmur Baldvinsson segir skemmtilega frá eins og venjulega; fæddur sagnamaður; kappinn fór með bílinn í skoðun.
Segir frá.
„Fór með bílinn í skoðun hjá Tékklandi í Hátúni í dag. Styggur maður tók við lyklunum og ég settist niður í biðstofunni og fékk mér kaffi og spjallaði við aðra viðstadda.
En ég hafði vart bragðað á kaffinu þegar maðurinn rífur upp hurðina og nánast æpir:
Hvernig dettur þér í hug drengur að koma hingað með svo grútskítugan bíl?
Ég hrökk algerlega í kút og spurði hvort þetta væri ekki örugglega bara bílaskoðun fremur en tískusýning?“
Bætir við:
„Þá var mínum manni nóg boðið og neitaði mér um skoðun. Ég reyndi að róa manninn og lofaði að fara með bílinn í alþrif strax að lokinni skoðun. Við það blíðkaðist mannsi aðeins og sagðist skyldi athuga málið.
Svo sat ég bara þarna með kvíðahnút og röskun á meðan aðrir sem biðu reyndu að hugga mig. Öll von var úti.“
Þó ekki alveg. Sem betur fer.
„En viti menn. Tíu mínútum síðar rauk okkar maður aftur inn og sagði með þótta og trega:
Ók þú færð skoðun en láttu aldrei aftur sjá þig hér á svo skítugum bíl!
Lofaði ég því og hundskaðist út með hraði áður en mannfjandinn skipti um skoðun.
Tímarnir eru andskoti breyttir í skoðunarbransanum. Maður er hálf beygður eftir þessa reynslu en samt fullur þakklætis. Og áður óþekktrar auðmýktar.“