„Erum við virkilega á leiðinni inn í sams konar tíma og ríkti á dögum Rannsóknarréttarins?“
Í Morgunblaðinu í dag má finna grein sem Guðmundur Oddson sendi inn í blaðið. Þar fjallar hann um hvernig áhrifavaldar hafa tjáð sig um hita mál síðustu daga og furðar sig á því að þeim virðist ekkert óviðkomandi .
Guðmundur tekur sem dæmi viðtal í kastljósi á dögunum en þar er rætt við áhrifavald.
„Þar lýsti hún þeirri skoðun sinni að sá sem brotið hefði af sér gagnvart annarri persónu skyldi nánast bannfærður það sem hann ætti eftir ólifað. Gilti þá einu hver ætti í hlut. Ef viðkomandi væri rithöfundur, tónskáld, söngvari, myndlistarmaður eða skapandi listamaður ætti að banna að spila lögin hans á samfélagsmiðlum, taka málverkin niður og setja þau á einhvern stað þar sem enginn sæi þau og fleira í þessum dúr.‘‘
Guðmundur bætir svo við að það væri hægt að líta eins langt aftur í tímann og fyrstu ár kristninnar og sjá að meira að segja á þeim tímum, efuðust menn um hvort nokkur maður væri með öllu syndlaus.
„Það hefur nefnilega verið hægt að horfa á breyskleika mannsins og fyrirgefa. Erum við virkilega á leiðinni inn í sams konar tíma og ríkti á dögum Rannsóknarréttarins? Þar réðu afar þröng sjónarmið kaþólsku kirkjunnar og þeir sem hlýddu ekki ofurvaldi kirkjunnar fengu að finna til tevatnsins,‘‘
Í ljósi fregna frá Afganistan síðustu daga segir Guðmundur að kastljósþátturinn fyrrnefndi hafi minnt hann óþægilega á talíbanana.
„Þar er engu eirt og allt sem tengja má við vestræn samskipti er glæpur í þeirra augum. Áhrifavaldurinn í áðurnefndum Kastljósþætti minnti mig óþægilega á talíbanana í Afganistan, þar sem dómharka og ofstæki ráða för.‘‘
Guðmundur endar svo pistil sinn á því að vitna í skáld.
„Ef þessir siðapostular sem nú tröllríða samfélagsmiðlum og fordæma allt og alla halda áfram sinni iðju, þá er full ástæða til að taka undir með skáldinu, sem sagði: „Ég á satt að segja ekkert einasta andskotans orð.“‘‘
Pistilinn má nálgast í heild sinni á mbl.is