Heiðdís Norðfjörð er látin: „Rætist óskir hennar heitar […] Sárt er að missa sína“

Rithöfundurinn, mannvinurinn, hugsjónakonan, hjúkrunarfræðingurinn, tónlistarkonan, læknaritarinn og útvarpskonan Heiðdís Norðfjörð er látin. Heiðdís fæddist á Akureyri 21. desember 1940. Hún lést á hjúkr­un­ar­heim­il­inu Hlíð 7. janú­ar 2021 og var því nýorðin áttræð er hún andaðist.

Heiðdís var áberandi í íslensku samfélagi á árum áður. Hún skrifaði fjölmargar bækur og svo las hún með sinni fögru og seiðandi rödd sögur inn á kasettur. Margir þekkja það án efa að hafa sem börn sofnað út frá rödd hennar og kannast við Pílu pínu músastelpu. Heiðdís syngur texta Kristjáns frá Djúpa­læk um Pílu pínu sem er löngu orðin klass­ík.

Hljótt er nú í húsum inni

Harmur býr í allra sinni

Hvar er litla Píla Pína

Sárt er að missa sína.

Rætist óskir hennar heitar

hún það finni sem hún leitar

Komdu aftur Píla Pína

Sárt er að missa sína

Heiðdís gift­ist 1.12. 1959 Gunn­ari Jó­hanns­syni og eignuðust þau synina Gunnar, Jón Norðfjörð og Jóhann V. Norðfjörð.

Píla pína slær í gegn

Heiðdís skrifaði sög­ur fyr­ir börn og ung­linga og út komu nokkr­ar barna­bæk­ur eft­ir hana. Hún var dag­skrár­gerðarmaður hjá RÚV og var þá m.a. með morg­un­stund barn­anna. Til eru marg­ar hljóðupp­tök­ur með upp­lestri henn­ar.

Heiðdís út­skrifaðist sem sjúkra­liði árið 1975 og starfaði við Elli­heim­ilið í Skjald­ar­vík sem hún veitti síðan for­stöðu í all­mörg ár. Þá starfaði hún sem lækna­full­trúi við embætti héraðslækn­is Norður­lands eystra og var síðar lækna­rit­ari á heilsu­gæslu­stöðinni á Ak­ur­eyri um langt ára­bil.

Heiðdís orti einnig ljóð og samdi tónlist og þótti góður pí­an­isti. Þekkt­ust eru lög Heiðdís­ar við æv­in­týrið um Pílu pínu eft­ir Kristján frá Djúpa­læk. Seinna skrifaði Heiðdís leik­rit við sög­una um Pílu pínu sem var sviðsett af Leik­fé­lagi Ak­ur­eyr­ar 2016 í sam­starfi við Sin­fón­íu­hljóm­sveit Norður­lands og Menn­ing­ar­húsið Hof.

Margverðlaunuð

Heiðdís var mikill mannvinur og vildi þessa merki kona láta gott af sér leiða. Þannig var hún um ára­bil meðhjálp­ari við Ak­ur­eyr­ar­kirkju og lengi þátt­tak­andi í kór­starfi.

Árið 2007 fékk hún viður­kenn­ingu frá Beta-deild Alfa Kappa Gamma á Ak­ur­eyri fyr­ir fram­lag til menn­ing­ar og mennt­un­ar­mála barna. Einnig fékk hún viður­kenn­ingu Menn­ing­ar­sjóðs Ak­ur­eyr­ar 2010 fyr­ir mik­il­vægt fram­lag til menn­ing­ar­lífs á Ak­ur­eyri.

Rappaði fyrir barnabörnin

Heiðdís reyndist börnum sínum og barnabörnum vel og þá fann Heiðdís upp á ýmsum leiðum til að kenna þeim námsefni, ef svo bar undir en nafna hennar lýsir því á eftirfarandi hátt:

„Mér gekk ekki vel að leggja marg­föld­un­ar­t­öfl­urn­ar á minnið fyrr en þú sagðir að ég ætti bara að syngja þær! Ég hélt nú ekki! Glæt­an! „Jú! Þú get­ur meira að segja rappað þær!“ sagðir þú og gerðir þér lítið fyr­ir og rappaðir sex-sinn­um-töfl­una. Auðvitað hafðirðu rétt fyr­ir þér. Töfl­urn­ar lögðust á minnið, og alltaf sé ég ömmu gömlu fyr­ir mér að rappa þegar ég þarf að marg­falda með sex.“

Hugsónakonan sem vildi bæta heiminn

Þá lýsir Jón Norðfjörð, eða Nonni litli bróðir Heiðdísi með þessum fallegu orðum:

„Hún samdi vin­sæl­ar barna­bæk­ur og fal­leg ljóð og hún sá um dag­skrár­gerð hjá RÚV og ávallt þegar ég heyrði hana lesa upp, komu upp í huga minn upp­hafs­orð ljóðsins um Sól­skríkj­una, „Sú rödd var svo fög­ur, svo hug­ljúf og hrein“, en rödd Heiðdís­ar var ein­mitt svo hug­ljúf og hrein.“

Anna María, svilkona Heiðdísar segir:

„Heiðdís var einkar fjöl­hæf og hug­mynda­rík. […] Einnig las hún inn á snæld­ur „Sög­ur fyr­ir svefn­inn“ sem voru bæði henn­ar eig­in sög­ur og annarra. Þau eru ófá börn­in sem hafa í gegn­um tíðina sofnað út frá rödd­inni henn­ar fal­legu. Plat­an með lög­um og söng Heiðdís­ar og textum Kristjáns frá Djúpa­læk um Pílu pínu músa­stelpu er löngu orðin klass­ík og mörg börn hafa grátið fögr­um tár­um yfir Saknaðarljóði Gínu mömmu.“

Pét­ur Ingvi Pét­urs­son náinn samstarfsmaður á Heilsugæslustöðinni á Akureyri segir í Morgunblaðinu:

„Sköp­un­ar­gáfa henn­ar fékk m.a. út­rás í hljóðfæra­leik og tón­smíðum, ljóðagerð og rit­list. Hún var frá­bær upp­les­ari og söngvin að auki. Það var einkar auðvelt að vekja áhuga henn­ar á nán­ast hverju sem var, svo lengi sem það sam­rýmd­ist siðferðis­kennd henn­ar og lífs­sýn. Hún var hvers manns hug­ljúfi og dreng­ur góður.

Minn­ing­in um hóg­væra hug­sjóna­konu og viðleitni henn­ar til að bæta heim­inn mun lifa með öll­um þeim sem þekktu hana.“

Rætist óskir hennar heitar, hún það finni sem hún leitar […] Sárt er að missa sína.