„Þeir náðu mér til baka eftir 93 sekúndur. Ég horfði beint í andlitið á lækninum þegar ég vaknaði og sá í augunum að hann var skelfingu lostinn,“ segir heljarmennið Ingvar Jóel Ingvarsson, í samtali við mbl.is.
Ingvar hafði farið í hjartastopp í aðgerð, þar sem skipt var um hjartaloku, og settur í hann gangráður; mun smærri aðgerð, og sjúklingurinn vakandi á meðan; nema hvað hjartað í Ingvari stöðvaðist þá öðru sinni.
Roslaeg lífsreynsla hjá Ingvari, og eins og hann segir þá er það „ekkert bull í bíómyndunum þegar sjúklingurinn tekur mikil andköf við svona aðstæður. Ég heyrði beinlíns í sjálfum mér þegar ég náði andanum aftur. Það voru sjö kandídatar inni á stofunni og ég held að þau hafi öll þurft áfallahjálp. Það þurfti að brjóta mig allan upp og það smellur enn þá í bringunni á mér. Þeir kalla það traustabresti,“ segir Ingvar.
Man Ingvar eitthvað eftir þessu hræðilega „mómenti“ í lífi sínu?
„Mér leið eins og ég væri á fleygiferð inni í einhverju rými. Allt var ljósgrátt og rýmið fullt af gluggum og hurðum sem öll voru lokuð. Mér leið eins og að ég sæti í stól sem hringsnerist og væri að leita að útgönguleið. Hana fann ég ekki enda allt lokað. Ekki hefði þurft að spyrja að leikslokum hefði gluggi eða hurð verið opin.“
Ingvar segir að einn læknanna á staðnum hafa spurt sig hvort hann hefði séð eitthvað að handan:
„Ég lýsti þessu fyrir honum og að því loknu kom stutt þögn. Síðan sagði hann: „Þú dóst ekki nógu mikið, Ingvar!““