Segja má með sanni að draugagangur af allra versta gerð hafi herjað á íbúa við Bústaðaveg í Reykjavík,það herrans ár 1994.
Kemur fram í aðaluppslætti DV þann 5. maí þetta ár, að óvættir hafi verið hraktir á brott úr húsi við Bústaðaveg í Reykjavík.
Var rætt við miðil sem og íbúa sem lýstu algjöru ófremdarástandi í íbúðinni:
„Það skipti engum togum að kvöldið sem ég kom frá þessum miðli varð allt nánast vitlaust hér inni. Það má segja að það hafi verið sambland af eldglæringum og norðurljósum,“ sagði Hreiðar Jónsson, eigandi íbúðarinnar við Bústaðaveg.
Hann lýsti því í DV að þetta hefði byrjað þremur árum fyrr þegar hann hefði byrjað að sjá „óskýranlegar myndir fyrir augum sér.“
Þetta var allsvakalegt, og rafmagnstæki urðu óvirk; þjóvarnakerfi fór í gang þegar mest gekk á í íbúðinni á Bústaðarvegi.
Tveimur vikum fyrir viðtalið áðurnefnda hafði Hreiðar leitað til bresks miðils; þá hafði ýmislegt gengið á; meðal annars hafi einhverju verið brugðið um hálsinn á konu hans í atganginum. Þá hafi ágangurinn verið svo mikill að þjófavarnakerfið hafi farið í gang í nærliggjandi verslun:
„Þetta hélt svo áfram í nokkrar nætur, rúmið gekk til og það var hreyfing á öllu hvar sem við settumst niður, sérstaklega þegar við báðumst fyrir. Í eitt skipti kom þetta að mér í nautsformi og þá bar ég fyrir mig hendurnar og brann illa á þeim: En bruninn kom frá mér sjálfum því ég hef svo mikinn kraft í mér,“ sagði Hreiðar við DV.
Hann hafði samband við Njál Torfason miðil, fyrir tilstuðlan Sálarrannsóknarfélags Íslands; hófst Njáll strax að hreinsa út óværuna, og lýsti ástandinu þannig:
„Þegar ég kom hingað fann ég fyrir fólki hér. Ég liðsinnti því, fór með faðirvorið og bað það að fara sína leið, betri leið, og fara sem sagt upp. Ég sá allar þessar verur en annað slagið var eins og það kæmi svona rafspenna. Ég fór herbergi úr herbergi og fór ekki úr þeim fyrr en ég var búinn að hreinsa hvert og eitt og loka þeim. Þá meina ég ekki að loka dyrunum heldur hreinsa þau. Eftir að búið var að hreinsa herbergi var eins og hleypt væri loftþrýstingi af manni. Það er eins og maður hafi búið við yfirþrýsting í langan tíma.“
Það vakti athygli blaðamanns DV að Njáll og Hreiðar teiknuðu báðir verurnar sem voru á ferli, á blað, hvor í sínu lagi; bar þeim saman í öllum meginatriðum. Sögðu þeir aðra veruna á teikningunum fulltrúa hins illa og geta tekið á sig ýmsar myndir; hin var rauð að lit; fulltrúi reiðinnar. Hún hafi hvolfst inn í sjálfa sig og orðið að eldi.
Njáll sagði við blaðamann DV að hann starfaði sem nuddari, en að hann hafi verið skyggn og hafi aðstoðað fólk sem hafi átt í vandræðum með eitt og annað; hann sagðist búa yfir ógnarkrafti sem komi frá ljósinu eða Guði almáttugum.
Njáll vildi alls ekki kalla þetta særingar, frekar eins konar samningaviðræður – þar sem hann hjálpaði fólki eða öndum að komast inn á rétta braut; sagði ótrúlega mikla orku fara í þetta – en af henni hafi hann átt nóg af; og hafi á skömmum tíma beint verum í sex húsum á rétta braut:
„Svo þegar þetta er búið birtir til og ég sé ekkert annað en kertaljós, hvíta krossa og svo kemur engill sem fer um allt á eftir. Þegar ég hef lokið verki mínu er eins og búið sé að létta af mér fleiri, fleiri kílóum. Mér líður ótrúlega vel,“ sagði Njáll.
Kom fram að bæði Njáll og Hreiðar lýstu því að samhliða þessum látum hafi verið mikil orka; til að mynda hafi Hreiðar oft og tíðum þurft að fara með rafmagnstæki á heimilinu í viðgerð, en þegar hann hafi komið að ná í þau hafi hann fengið þau til baka með þeim orðum að ekkert væri að þeim. Það var reyndar eftir að Njáll hreinsaði út að Hreiðar og konan hans gátu horft á sjónvarpið í friði.
DV ræddi einnig við Konráð Adolfsson, forseta Sálarrannsóknafélags Íslands, sem sagði að árið 1994 hefði félaginu borist á milli sex og sjö hundruð beiðnir um aðstoð vegna óvætta í húsum.