Gagnrýnandinn Sigríður Jónsdóttir segir uppsetningu Þjóðleikhússins á leikritinu Draumaþjófnum vera gallaða í frekar harðorði gagnrýni í Fréttablaðinu.
Sigríður segir sýninguna vissulega eiga töfrandi augnablik; hún hrósar leikkonunni Þuríði Blæ Jóhannsdóttur.
„Gjáin á milli þjóðfélagsstétta stækkar með degi hverjum, ofgnótt þeirra sem eiga stækkar og lífsbarátta þeirra sem eiga ekki harðnar. Í forgarði helvítis er síðan flóttafólk í leit að betra lífi en kemur alls staðar að lokuðum dyrum. Hvernig er hægt að koma á jöfnuði í slíku samfélagi?
Í Draumaþjófnum er reynt að svara þessum áleitnu spurningum og er hann eitt stærsta viðfangsefni Þjóðleikhússins á þessu leikári. Öllu er tjaldað til og splunkunýr íslenskur söngleikur lítur dagsins ljós á Stóra sviðinu. Þjóðleikhúsið leggur hér allt undir í leit að smelli,“ skrifar Sigríður og bætir við:
„Gunnar Helgason á stóran aðdáendahóp í heimi barnabókmennta og tryggt sæti á metsölulistum. Draumaþjófurinn kom út á bók 2019 og fjallar um rottur sem berjast fyrir betri heimi. Björk Jakobsdóttir skrifar leikgerðina og Hallgrímur Helgason semur söngtextana í samvinnu við parið.“
Sigríður segir að yfirborðsmynd leikritsins sýni Draumaþjófurinn margt gott.
„Ævintýraheim þar sem barátta milli góðs og ills snýst um jöfnuð. Aðalpersónan er sterkur kvenkyns karakter. Þar með eru flestir kostirnir upptaldir, í söngleik sem minnir óneitanlega á Cats og áhrif Vesalinganna eru líka áþreifanleg. Handritsgallarnir eru fjölmargir og útfærslur ófullnægjandi. Persónur verksins segja stöðugt frá viðburðum og útskýra í stað þess að höfundar sýni áhorfendum veröldina.
Uppbygging sögunnar er meingölluð, framvindan silast áfram og persóna sem kynnt er til sögunnar sem aðalpersóna hverfur fljótlega á braut. Aðalsagan er fremur veik og hliðarsögurnar sömuleiðis. Bátarottunum eru aldrei gerð góð skil og áhorfendur kynnast þeim lítið.
Sumir áherslupunktar eru útskýrðir út í hið óendanlega en aðrir alls ekki. Af hverju ákveður Eyrdís að leita að matarfjallinu? Af hverju sækist Ljúfur eftir völdum? Hvað gera bardagarotturnar?
Söngtextarnir eru frekar til að útskýra söguþráðinn en að þróa persónurnar: „Við stöndum saman alla leið. Þá verður rottugatan greið! Við erum algjörir Hafnarlands-himna-rottu-vinir. Erum besta teymi í heimi.“
Þessi tækni er gegnumgangandi allan tímann, að útskýra heiminn og söguþráðinn. Þorvaldur Bjarni Þorvaldsson semur tónlistina og stjórnar en tekst ekki að skapa heildstæðan hljómheim. Fyrir utan einstaka lag eins og „Ekki gráta“ eru fá eftirminnileg.
Grunnstefið vantar, lögin tengjast þannig ekki heldur eru samansafn af ólíkum hugmyndum,“ skrifar Sigríður og endar dóm sinn á þennan hátt:
„Niðurstaða: Þrátt fyrir töfrandi augnablik er Draumaþjófurinn kannski best geymdur á hafsbotni.“