Ragnar Þór Ingólfsson verkalýðsforingi spyr hvort það sé ekki „tilvalið að sýna umheiminum skoðun okkar á algjöru sinnuleysi ríkisstjórnarinnar og Seðlabankans gagnvart hagsmunum almennings í landinu í tilefni af leiðtogafundi Evrópuráðsins?“
Hann færir í tal að „á meðan innviðir grotna niður og stórkostlegir flutningar fjármagns eiga sér stað frá skuldugum heimilum, á meðan heilbrigðiskerfið er að þrotum komið, í skelfingar ástandi á leigumarkaði, í viðvarandi húsnæðisskorti, á meðan svik og vanefndir eru algjör gagnvart samningum við verkalýðshreyfinguna.“
Einnig að „unga fólkinu er úthýst af húsnæðismarkaði fyrir lífstíð, á meðan barnafjölskyldur fá ekki dagvistun fyrir börnin; á meðan eldri borgarar, öryrkjar og láglaunafólk búa við sára fátækt og skort, á meðan opinberum starfsmönnum sem sinna mikilvægri grunnþjónustu er sagt upp, á meðan gamla fólkið deyr frá biðlistum eftir úrræðum, á meðan unga fólkið okkar og fjölskyldur þeirra mæta algjöru úrræðaleysi í geðheilbrigðismálum, á meðan biðtími á bráðamóttöku og læknavöktum mælist í 6 til 8 klukkustundum og lengist, á meðan þjónustan fer fram innan um örmagna heilbrigðisstarfsfólk á göngum sjúkrahúsa, á meðan ríkisstjórnin neitar að upplýsa almenning um sölu ríkiseigna í gegnum Lindarhvol, á meðan opinber gjöld eru aukin á almenning og auðstéttinni hlíft, á meðan Seðlabankinn hefur hækkað stýrivexti ellefu sinnum í röð? Á meðan staðan versnar bara og versnar?“
Hann segir að gróði fyrirtæka sé „sem aldrei fyrr og fjármálakerfið slær um sig með steinprýddum glerhöllum fyrir ofurgróða síðustu ára, gróða sem eykst bara og eykst á kostnað almennings, á meðan bankarnir skerða þjónustu og hækka gjaldskrár, á meðan útgerðarelítan mokar inn gróða af auðlindum okkar allra, á meðan auðstéttin hefur tekið milljarða tugi af braski með fiskeldi og öðru náttúruníði, á meðan innviðir eru einkavæddir og komið á vildarkjörum til útvalinna, á meðan taumlaus græðgin og dekur stjórnvalda við sérhagsmunaöflin er allt að drepa.
Staðan mun versna þangað til við rísum upp og segjum stopp! Nú er komið nóg! Hingað og ekki lengra!“