„Ég var fáviti. Brást fólki. Ég hafði ekkert samband við stelpuna lengi vel,“ segir Sigurjón M. Egilsson ritstjóri um samskiptaleysi við dóttur sína í Helgarviðtali Mannlífs. Hann dregur ekkert undan í viðtalinu.
„Ég stóð mig illa og það má segja að þetta hafi gengið illa hjá mér lengi. Krakkarnir mínir þekktust ekki lengi vel. En svo þegar það loksins varð þá hefur ræst betur úr því en ég hefði nokkurn tímann þorað að dreyma um. Eldri sonur minn og dóttirinn búa bæði úti í Stokkhólmi og þar er vinskapur og á milli barnanna þeirra. Það er svo sniðugt að þau eiga jafngamla stráka og jafngamlar dætur. Þau er vinafólk og það gleður mig mjög mikið. Ég er glaður með börnin mín og barnabörn.“
Sigurjón segist vera alkóhólisti. Hann man eftir fyrsta sopanum og segist hafa verið smápolli þegar nágranni hans, sem var ári eldri, stal víni frá pabba sínum og þeir smökkuðu.
„Við vissum ekki hvað þetta var. Þá vorum við bara óvitar og okkur þótti þetta vera ógeðslegt.“
Svo var hann um 15 ára. Hann og félagar hans voru á Lambastaðatúni á Seltjarnarnesi og voru með brennivín í flösku. Einhverja blöndu.
„Ég fann vel á mér. Og þegar ég kom heim þá man ég að mamma var alveg ofboðslega reið og henti mér ofan í baðkerið og sprautaði yfir mig köldu vatni.“
Hér er viðtalið í heild sinni.