Á spjallsvæði Sósíalistaflokksins fara nú fram fjörugar umræður um þá staðreynd að Íslendingar mælast nú feitastir þjóða í Evrópu. Sósíalistar virðast flestir í sjokki.
Það er Jón Oddur Halldórsson sem stofnaði til umræðunnar inni á spjallsvæði Sósíalistaflokksins á Facebook. „Ég er eiginlega í pínu í sjokki yfir því að við séum orðin feitust allra þjóða. Hvað veldur?,“ spyr Jón.
Guðmunur Þröstur Björgvinsson virðist hins vegar ekki hissa og telur sig vita ástæðuna. „Aðalega lífstíls vandamál hvað maður borðar og hreyfing. Á ég að fá mér samloku með skinku og osti+Coke eða nýja ávexsti og vatsglas, keyra í líkamsræktina eða labba þangað og til baka?,“ segir Guðmundur. Vilhelm Kristinsson er á svipaðri skoðun. „Pizza og snakk, kók og prins, makkdonalds og franskar. Einfalt mál,“ segir Vilhelm.
Hulda Björg Sigurðardóttir virðist sorgmædd yfir stöðunni. „Það er ótrúlegt að horfa í kringum sig í sundi og í Smáralind og Kringlunni ………. Kemur ekki á óvart,“ segir Hulda.
Violette Meyssonier tekur líka til máls inni á spjallinu og lýsir upplifun sinni hér á landi en hún ólst upp í Frakklandi. „Mér brá þegar ég sjá matarvenjurnar á Íslandi. Svo margt sem minnir manni á Bandaríkjum. Maður er duglegur að fá beint í billinn, pylsa og coke. Matarskammtarnir hérna eru útí hött! Margir missa sig til dæmis þegar um hlaðborð er að ræða, samt hægt að fá sér meir og meir en nei, öllu er troðið uppá disk eins og eldfjall,“ segir Violette og bætir við:
„Í dag er ég sjálf í yfirþyngd og dæmi enga en ég fæ illt í hjarta þegar ég sé litil börn dúndra í sig 1 lítra af ís og nammi, sumir eru nú þegar í áhættuhóp bara 3 ára gamlir. Þetta er auðvitað ekki barninu að kenna! Það sem kallast litil ís heima er stórt ís í Frakklandi. Sumir stærðir eru einfaldlega ekki til í útlöndum. Svo er það blessaðað laugardagsnammi, sem ég taldi vera krúttlegt og sniðug hefð upprunulega. En ég skipti fljót um skoðun þegar ég sá magnið!“
Gunnar Smári Egilsson, foringi flokksins, segir offituna hérlendis tilkomna vegna stórmarkaðanna. „Þeir valda óhollustu, ofþyngd og offitu. Stórmarkaðurinn hefur aðeins eitt sjónarhorn: Lágt verð fyrir kúnnann og mikinn gróða fyrir eigandann. Hann hefur á örfáum áratugum umbreytt nánast öllum mat, aukið sykur og saltnotkun, sett soja, maís og ódýrari afurðir inn í vörur þar sem þær þekktust ekki áður. Víða um land getur fólk í sjávarbyggðum aðeins keypt frosinn fisk í Bónus þótt nóg ætti að vera af ferslum fiski við höfnina. Kostnaðurinn við þessa umbreytingu lendir á almenningi,“ segir Gunnar Smári og heldur áfram:
„Ekki bara vegna lélegri heilsu og aukinn kostnað við heilbrigðiskerfi, tapaðar vinnustundir, snemmabæra örorku og ótímabær dauðsföll; heldur líka með öllu því landflæmi sem fer í bílastæði og umferðarmannvirki. Stórmarkaðir, og sá matarkúltúr sem þeim fylgir, er ótrúlegt krabbamein, hefur t.d. umbreytt dýrastofnum eins og svínum og kjúklingum á skömmum tíma og aukið við dýraplagerí í hinum ógeðslega verksmiðjubúskap.“