Jón Baldvin Hannibalsson, fyrrverandi stjórnmálamaður, hvetur íslensku þjóðina í aðsendri grein í Fréttablaðinu til að rísa upp gegn Metoo-hreyfingunni. Hann segir að hver sem er gæti lent í því sama og hann. Ástæðan fyrir pistli Jóns er að í helgarblaði Fréttablaðsins voru viðtöl við þrjár konur sem sögðust hafa verið áreittar af honum. Slíkar frásagnir eru orðnar ansi margar á síðustu árum, þó vissulega hafi sumar þeirra heyrst áður.
Jón lýkur pistli sínum með því að saka Metoo-hreyfinguna um að grafa undan trúverðugleik kvenna almennt. „Hvað stendur þá eftir? Að því er varðar meðferð staðreynda og sannleiksgildi stendur ekki eftir steinn yfir steini. En af því að ljúgvitnin koma fram undir merkjum Metoo-hreyfingarinnar hafa þau unnið málstað hreyfingarinnar óbætanlegt tjón með þessum vítaverðu vinnubrögðum. Og það sem verra er: Það er verið að grafa undan trúverðugleik þeirra kvenna, sem hafa orðið fyrir raunverulegu kynferðisofbeldi (nauðganir, heimilisofbeldi eða kúgun á vinnustöðum),“ skrifar Jón.
Hann telur því næst upp tölfræði um fjölda þolenda sem leituðu til Stígamóta og segir svo: „Með öðrum orðum: 448 konur leituðu sér hjálpar vegna grófra ofbeldisverka, sem þær höfðu orðið fyrir, að eigin sögn. Þetta náði í fréttir þann daginn. En síðan ekki söguna meir. Segir þetta ekki allt sem segja þarf um afvegaleidda fjölmiðlaumræðu? Upplognar sögur og óhróður um þekkta einstaklinga kunna að vera fín söluvara. En þegar þær reynast ekki vera á rökum reistar, er enn og aftur verið að grafa undan trúverðugleik þeirra, sem eru þolendur raunverulegs kynferðisofbeldis,“ skrifar Jón og bætir við að lokum:
„Er svo komið málum í okkar þjóðfélagi, að við stöndum uppi varnarlaus frammi fyrir skipulagðri aðför að æru og heiðri, af hálfu fólks, sem af ýmsum ástæðum er heltekið af hatri og hefndarhug? Mínu mannorði í þetta sinn, þínu kannski á morgun. Ætlum við virkilega að láta þetta yfir okkur ganga? Eða lifir enn vonin – þótt á veiku skari sé – um að leita megi réttlætis frammi fyrir óháðum dómstólum?“