Bára Huld Beck, blaðamaður á Kjarnanum, greinir frá samskiptum sínum við Ágúst Ólaf Ágústsson, þingmann Samfylkingarinnar. Hún segir yfirlýsingu hans, þar sem hann tilkynnti að hann ætlaði að taka sér 2 mánaða frí frá þingstörfum vegna kynferðislegrar áreitni, hafa gert mjög lítið úr því sem fram fór umrætt kvöld.
Trúnaðarráð Samfylkingarinnar áminnti Ágúst Ólaf eftir að Bára Huld tilkynnti málið til þess. Í kjölfarið sendi Ágúst Ólafur frá sér yfirlýsingu þar sem hann sagðist miður sín vegna málsins og hann hyggðist taka sér 2 mánaða frí frá þingstörfum á meðan hann skoðaði sín mál. Í yfirlýsingunni sagðist Ágúst Ólafur hafa í tvígang reynt að kyssa Báru og látið ljót orð falla þegar hún neitaði.
Bára Huld stígur í fyrsta skipti fram í tengslum við málið í yfirlýsingu sem hún birtist á vef Kjarnans. Ágúst Ólafur var áður hluthafi í Kjarnanum. Segist hún í yfirlýsingunni ekki hafa ætlað að stíga fram en í ljósi þess hversu lítið henni þótti Ágúst Ólafur gera úr umræddum atburði hafi hún kosið að tjá sína hlið á málinu.
Forsaga málsins er sú að þau Ágúst Ólafur og Bára Huld tóku saman tal á skemmtistað í miðborg Reykjavíkur snemma sumars þar sem þau voru ásamt hópi fólks. Þaðan fóru þau á skrifstofu Kjarnans neðst á Laugavegi. Stóð Bára Huld í þeirri trú að þar myndu þau halda áfram samræðum en Ágúst Ólafur hafi misskilið aðstæður.
„Ágúst Ólafur reyndi ekki að kyssa mig tvívegis heldur ítrekað. Hann reyndi það aftur og aftur þrátt fyrir að ég hefði neitað honum og sett skýr mörk. Í hvert sinn sem ég neitaði honum þá niðurlægði hann mig með ýmsum hætti. Ágúst Ólafur yfirgaf ekki skrifstofuna þegar ég bað hann um það. Ég fylgdi honum á endanum ákveðin út með þeim orðum að ég treysti mér ekki til að vera í sama rými og hann. Hann lét samt ekki segjast og hélt þvingandi áreitni sinni áfram í lyftunni á leiðinni út.“
Segist Bára Huld hafa upplifað algjört varnarleysi vegna þessa. Lýsir hún upplifinu sinni þannig að hún hafi verið „algjörlega niðurlægð og gjörsamlega misboðið vegna ítrekaðra ummæla hans“ um vitsmuni hennar og útlit.
„Næstu dagar voru mér erfiðir. Ég fann fyrir kvíða og vanlíðan og ég óttaðist áfram að atvikið gæti haft áhrif á starfsöryggi mitt. Meðal annars fylltist ég mikilli vanlíðan þegar ég sá hann í fjölmiðlum eða mynd af honum á netinu. Eins kveið ég fyrir því að rekast á hann á förnum vegi eða að þurfa starfa minna vegna að sjá eða hitta hann á þinginu. Þetta átti eftir að vara næstu mánuði og gerir í raun enn að vissu leyti.“
Yfirlýsing þingmannsins skrumskæld
Henni hafi fundist að hún þyrfti að skila afleiðingunum til gerandans og í því skyni sent Ágústi Ólafi tölvupóst þar sem hún lýsti upplifun sinni af samskiptum þeirra. Níu dögum síðar, eftir ítrekanir, hafi hann hringt og beðist afsökunar. Síðsumars hafi þau enn fremur hist í vitna viðurvist þar sem hann rengdi ekki frá sögn Báru Huldar og aftur beðið hana afsökunar. Hins vegar hafi henni orðið ljóst að hann ætlaði ekki að segja öðrum frá því hvað gerst hefði og þess vegna hafi hún leitað til Loga Einarssonar, formanns Samfylkingarinnar, sem hafi bent henni á að tilkynna málið til trúnaðarnefndar Samfylkingarinnar, sem og hún gerði. Trúnaðarráðið veitti Ágústi Ólafi áminningu þann 27. nóvember. Hún hafi ætlað að láta þar við sitja en yfirlýsing Ágústs Ólafs um málið hafi verið þess eðlis að hún hafi orðið að stíga fram.
„Það er ábyrgðarhlutur að senda frá sér yfirlýsingu um mál sem þessi, eins og Ágúst Ólafur gerði. En ef slík yfirlýsing er skrumskæld á einhvern hátt er hætt við að röng og jafnvel varhugaverð skilaboð séu send út í samfélagið. Yfirlýsing Ágústar Ólafs er ekki í samræmi við málavexti. Hún gerir mun minna úr því sem átti sér stað en tilefni var til. Þetta var ekki bara misheppnuð viðreynsla, heldur ítrekuð áreitni og niðurlæging.“
Yfirlýsingu Báru Huldar í heild má lesa hér.
Uppfært 12:21:
Stjórn og stjórnendur Kjarnans hafa lýst yfir fullum stuðningi við Báru Huld. Í yfirlýsingu segir að hegðun Ágústs Ólafs hafi verið niðrandi, óboðleg og hafi haft víðtækar afleiðingar fyrir Báru Huld, bæði persónulegar of faglegar.
„Stjórn og stjórnendur Kjarnans gerðu þolanda ljóst frá upphafi að hann réði ferðinni í þessu máli og til hvaða aðgerða hann taldi réttast að grípa. Eftir að fyrir lá viðurkenning geranda á því sem átti sér stað, en enginn sýnilegur vilji til að bregðast við hegðun sinni með öðrum hætti, þá ákvað þolandi að koma vitneskju um áreitnina á framfæri við stjórnmálaflokkinn sem gerandinn situr á þingi fyrir. Þar var málinu beint í farveg nýstofnaðrar trúnaðarnefndar.“
Loks segir í yfirlýsingunni, sem stjórnarformaðurinn Hjálmar Gíslason undirritar, að þolandinn í málinu hafi fullan rétt á því hvort, hvenær og hvernig hann tjáir sig um umrætt atvik.