„Auðvitað syrgi ég og sakna hans alveg hamslaust en það er samt eitthvað í mér sem er að horfa á það góða. Góðu minningarnar og það góða sem hann gerði,“ segir rithöfundurinn Elísabet Jökulsdóttir um sorgina og nýlegan bróðurmissinn. Hrafn bróðir hennar lést í september 56 ára að aldri eftir stutta baráttu við krabbamein.
Elísabet ræddi bróðurmissinn í þættinum Einkalífinu og segist þar reyna í dag að nálgast missinn á öðrum forsendum.
„Ég var komin með nóg af sorg. Þegar bróðir minn dó hugsaði ég, get ég farið að syrgja hann eða á ég að vera einhvern veginn bara ánægð með hans líf, ánægð með hvað hann var góður bróðir.“
Eðlilega var fráfall Hrafns Elísabetu mikið áfall. „Það var eins og ég væri slegin framan á bringuna. Ég vissi ekkert í hvaða átt ég ætti að halda. Ég ruglaðist bara. Þetta var eins og að vera villtur í skógi. Ég vissi ekkert. Þegar hann dó þá var það svo skrítið og óskiljanlegt.“