Viltu reyna að telja mér trú um að gáfur séu það afl sem tengir hönd, huga og rafmagnað andrúmsloftið sem knýr þennan faraskjóta, lífið, áfram?
Þú ert ekki dreyminn á svip þegar ég segi þetta, en þögul.
Hristir höfuðið og gengur út.
Ég er lítið annað en ósjálfbjarga stykki úr hörmulega hæggengri vél sem hefur afar hraðan hugsunargang.
Það er gott að vera bæði þögull og dreyminn á svip. En ekkert merkilegra en að þræða filmu í gamla myndavél og fara út í lífið og sannfæra fólk um að þessi filma sé svarið við flestum vandamálum lífsins; óskirnar sem enginn þorði að láta sig dreyma um að myndu rætast nema í næsta sólkerfi – og þá væri auðvitað afi dáinn.
Ég get ekki haft augun af mávunum á þessu eilífa hringsóli þeirra hérna í kringum svalirnar mínar.
Veit að þeir lesa hugsanirnar mínar. Þess vegna gef ég þeim eins mikið að éta og ég hef ráð á, en þeir virðast aldrei fá nóg.