Síðast en ekki síst
Eftir / Pawel Bartoszek
Á Den Gamle By – útisafninu í Árósum er gata sem á að sýna Danmörku árið 1974. Þar standa búðargluggar með leikföngum úr djúpu sjöunni, slátrarar sem klæddu dauð svín í jakkaföt og létu þau reykja pípu. Á einum stað er gamall djassklúbbur með innréttingunum og öllu tilheyrandi. Einu sinni í mánuði opnar svo klúbburinn og þá mæta gamlir fastagestir og reykja inni, því það mátti þá.
Margir sækja söfn til að upplifa og rifja upp. „Æi, var kókflaskan svona? Man eftir því núna! Var búinn að gleyma því.“ „Já, amma átti svona stell!“ „Ég man eftir svona eldavél.“ Fólki hlýnar um hjartaræturnar. En því lengra sem líður því erfiðara er að fá fólk til að tengja við safnkostinn.
Við hliðina á 1974-hlutanum er verið að byggja nýja götu. Hún mun sýna Danmörku árið … 2014. Það hljómar í fyrstu fáránlega. Árið 2014 var bara áðan. Þarf virkilega sérstakt safn fyrir heim þar sem fólk hefur bara séð fyrstu fimm seríurnar af Game of Thrones? En þeir sem eru 10 ára núna voru 5 ára árið 2014. Árið 2014 er saga fyrir þeim. Og saga á heima á söfnum.
Mér finnst þetta í raun snilldarhugmynd! Gerum þetta hér! Hættum að flytja gömul hús á Árbæjarsafn og byggjum frekar ný. Höfum svona rétt-fyrir-hrun-götu. Til minningar um þá tíma þegar við gátum allt.
Glerjað Kaupþingsútibú, menn í jakkafötum að selja viðbótarlífeyrissparnað. Kíkjum í einbýlishús með upphituðu parketi, heitum potti og Kobe-kjöti á gasgrillinu. Spilum FIFA 07 í PlayStation 3. Horfum á undanúrslitaleikinn í handbolta frá Ólympíuleikunum í Beijing, aftur og aftur.
Kíkjum svo í Eurovision-partí, horfum á Silvíu Nótt falla úr leik og hneykslumst á því hvað útlendingar eru húmorslausir. Endum svo heimsóknina á McDonald’s. Pöntum stjörnumáltíð með sjeik í staðinn fyrir gos. Eins og í þá gömlu góðu daga.