Íslenskur karlmaður var í sambandi með systkinum frá Marokkó en frá þessu var greint í Fréttablaðinu árið 2003.
Í fréttinni er sagt frá að íslenskur karlmaður, fæddur árið 1956, hafi verið í staðfestri samvist með marokkóskum manni og fluttist maðurinn til Íslands í sambúið á tíunda áratug síðustu aldar eftir að hafa fengið dvalarleyfi. Hins vegar skildu mennirnir árið 1998. Þremur árum síðar gekk svo Íslendingurinn í hjónaband með systur fyrrverandi maka síns.
Það hjónaband var ennþá í fullu fjöri árið 2003 og setti Fréttablaðið sig í samband við manninn til að spyrjast fyrir hvort þetta væri til þess að auðvelda systur hans fyrrverandi að komast til landsins. Maðurinn, sem vildi ekki koma fram undir nafni, tók fyrir það.
„Það er mjög erfitt fyrir múslima að fá landvistarleyfi á Íslandi og stundum eru góð ráð dýr. Hér eru fordómar ekki síður en í Bandaríkjunum, þar sem þúsundir þeirra hafa verið fangelsaðar,“ sagði Íslendingurinn. „Ég viðurkenni ekki að neitt óeðlilegt sé við hjónabönd mín enda yrði slík viðurkenning vatn á myllu Útlendingaeftirlitsins.“
Segir Íslendinginn fara með rangt mál
Georg Lárusson, þáverandi forstjóri Útlendingastofnunar, sagðist kannast við málið en gæti ekki tjáð sig um einstök mál. Það væri hins vegar ekki rétt að það væri erfiðara fyrir múslima en aðra að fá dvalarleyfi á Íslandi.
„Við þekkjum dæmi þess að fólk hafi gift sig einungis til þess að afla sér réttinda hérlendis,“ sagði Georg við Fréttablaðið. „Þegar slíkt kemur upp á könnum við málið eins og kostur er og ef það kemur upp á yfirborðið að fólk sé að afla sér réttinda með sviksamlegum hætti þá eru þau mál send til lögreglu til rannsóknar. Sönnunarstaðan er hins vegar mjög erfið í málum sem þessum. Hins vegar má velta því fyrir sér hvort stækkandi útlendingasamfélag kalli á að settar verði strangari reglur um t.d. tímalengd hjónabanda, þannig að fólk þurfi t.d. að vera gift í ákveðinn tíma til þess að afla sér réttinda.“