Ungur drengur slasaðist í Árbænum árið 1997.
„Það blæddi alveg ofboðslega úr höfðinu á barninu og ég verð að játa að ég varð óskaplega skelfdur. Hann fékk opinn skurð milli augnanna og það skein í beinið. En til allrar hamingju var ekki um beinbrot að ræða,“ sagði Valtýr Þorvaldsson í samtali við DV árið 1997 en þá slasaðist sonur hans í Árbæjarlaug.
„Ég var búinn að klæða drenginn að mestu eftir sundið og var að ljúka við að klæða mig. Ég var bara nokkra metra frá honum og leit upp til að athuga með hann. Þá sá ég hann liggja á grúfu á gólfinu og á sama augnabliki byrjaði hann að gráta. Ég þaut til hans og sneri honum við. Þá blasti þetta við,“ hélt Valtýr áfram en sonur hans hafði skollið á stálbrík hjá starfsmannaaðstöðu inn í sundklefanum.
„Það var hringt á sjúkrabíl og ég fór með drenginn á Sjúkrahús Reykjavíkur. Vakthafandi læknir reyndi að skoða hann en hann var í þannig ástandi að það var ekki hægt. Hann var mjög hræddur og svo fossblæddi enn úr andlitinu á honum. En svo var hægt að róa hann og hann sofnaði aðeins á slysadeildinni. Þá var sú ákvörðun tekin að fara með hann á barnadeildina, svæfa hann og senda hann í aðgerð. Þetta var gert. Sem betur fer reyndist hann ekki vera brotinn en beinhimnan hafði skaddast aðeins. Það voru saumuð í hann sjö spor og hann fékk að fara heim eftir nóttina. Ég hugsaði með mér eftir á hvort ekki væri hægt að setja gúmmíkant á bríkina svo hún væri ekki alveg eins beitt,“ en DV náði ekki sambandi við forráðamenn Árbæjarlaugar til að ræða óheppið.