Menningarblaðamaðurinn Ásgeir H. Ingólfsson hefur sitt að segja um Íslensku bókmenntaverðlaunin:
„Sjónvarpsrýni kvöldsins: Íslensku bókmenntaverðlaunin.
Ræðurnar voru almennt fínar, best hjá Arndísi og besti endahnúturinn hjá Pedro.“
Spyr:
„En af hverju í ósköpunum er verið að kvelja verðlaunahafana með því að láta þá standa eins og illa gerða hluti í heilar þrjár mínútur á meðan Jón Jónsson flytur stjarnfræðilega skelfilegt popplag?“
Bætir við:
„Já, og ef það á að halda áfram að sjónvarpa þessu þarf að finna betri stað en þessa stofu á Bessastöðum – þegar myndavélinni er varpað fram í sal virðist bara val um sama rammann aftur og aftur, eða það er sýnt aftan á fólk. Eitthvað gott leikhús gæti virkað – og helst þannig að maður sjái alla tilnefnda í mynd þegar lesið er upp, bókmenntaverðlaunin þurfa eitt gott „andskotans“ í beinni útsendingu frá einum svekktum tilnefndum, við þurfum smá Samuel L. Jackson í þetta.“