Formaður Jarðarvina, félagasamtaka um dýra-, náttúru- og umhverfisvernd, Ole Anton Bieltvedt, skrifar opið bréf til forstjóra MAST, Hrannar Ólínu Jörundardóttur, vegna blóðmerahalds.
Þetta vekur furðu mína
Segist Ole vísa í viðtal við Hrönn sem birtist á Hringbraut síðastliðinn þriðjudag.
„Þar sagðir þú meðal annars, að það væri mat ykkar, að hægt væri að framkvæma blóðtöku af fylfullum merum – reka blóðmerahald – án þess, að ógna velferð dýranna. Þetta mat vekur furðu mína,“ skrifar Ole og vitnar næst í blaðagrein eftir sjálfan sig sem birtist á Vísi þann 26. nóvember síðastliðinn.
…verður vart séð, hvernig hægt er með góðu, að koma ótömdum, hálfvilltum hryssum, sem búið er að rífa folaldið frá, inn í þröngan blóðtökubás, þar sem hryssan er njörvuð niður og höfuð strengt upp með reipum – staða dýrsins negld – til að hægt sé að opna slagæð á hálsi og tappa þar af blóði í 15 langar mínútur!!
Hvernig geta menn ímyndað sér, að þessi fjötrun ótaminnar hryssu og það ofbeldi, sem beita þarf dýrið, til að koma nál í háls og tappa 5 lítrum af blóði af því, geti farið fram með friði og spekt!?
Hræðsla og æsingur dýrsins byrjar þá strax, þegar folaldið er rekið frá því, og skelfingin og örvinglunin magnast auðvitað, þegar blóðtökumenn höggva aftur og aftur í sama knérunn, beita sama ofbeldinu, viku efir viku, í 8-9 vikur.
Auðvitað er ljóst, að blóðtaka getur einvörðungu farið fram með ofbeldi, barsmíðum og meiðingum; mannúðlegt og dýravænt blóðmerahald er ekki til!
Hefur kynnt sér málið í þaula
Segist Ole hafa eytt tveimur árum í að kynna sér þetta mál meðal annars með lestri af tengdum rannsóknum og afstaða hans byggist á því.
„Í raun ætti almenn skynsemi að duga við þetta mat,“ skrifar hann.
„Þú nefndir líka, að dýralæknar væru alltaf við, við hverja einustu blóðtöku. Þeir voru þá líka við í öllum þeim tilfellum, þar sem gögn AWF og TSB dýraverndunarsamtakanna sýna óhóflegar misþyrmingar og ofbeldi við dýrin!
Þessi athugasemd sýnir þá fremur, að ekkert er á þetta kerfi að treysta, heldur en, að viðvera og meint eftirlit og handleiðsla dýralækna komi hér að nokkru gagni; sé einhver trygging fyrir dýravæn vinnubrögð og velferð dýranna.“
Meðvirkni MAST óskiljanleg og ekki í lagi
Þá segir Ole að Hrönn og hennar fólk hljóti að sjá að stuðningur þeirra við þessa óiðju, eins og hann orðar það, standist hvorki þær skyldur né þá ábyrgð sem þau hafi gagnvart velferð dýra í landinu.
„Í raun er meðvirkni MAST með Ísteka og bændum í þessu máli, ekki bara nú, heldur á undangengnum árum, þá ekki síst sú blessun, sem Fagráð um velferð dýra, með yfirdýralækni í fararbroddi, lagði yfir málið, ekki skiljanleg og alls ekki í lagi!“
Ole segir það ekki uppbyggilegt að MAST þurfi að fara ofan í saumana á rannsókn erlendra aðila til að átta sig á dýrahaldi sem Matvælastofnun á sjálf að hafa eftirlit með.
„Þú ert auðvitað ný í þessu starfi, og er vonandi, að þú setjir nú þitt mark á að breyta og bæta þessari stofnun, þannig, að hún standi undir þeim skyldum um að tryggja dýravelferð í landinu, sem henni er ætlað með lögum.“