Sjónvarpsmaðurinn góðkunni, Egill Helgason, var í stórviðtali í Ríkissjónvarpinu, vinnustað sínum, þar sem þau Gunnar Hansson og Guðrún Gunnarsdóttir ræddu við starfsbróður sinn um líf hans og viðhorf. Egill var að vanda opinskár um kvíðasjúkdóm sinn og annað sem á honum hefur dunið á löngum ferli. Þá var honum tíðrætt um afrek sonar síns, Kára Egilssonar, sem hefur gert það gott sem tónlistarmaður. Spiluð voru lög með Kára af þessu tilefni og til að brjóta upp viðtalið.
Merkilegasta uppljóstrun þáttarins snýr að starfslokum hans sem stjórnanda Silfursins. Egill sagði samstarsfólki sínu að brottnám hans úr þættinum væri tilkomið með þeim hætti að honum hafi verið „sparkað upp“ og verkefni hans hjá RÚV væru þannig tilkomumeiri en áður gerðist.
Egill upplýsti að hann væri í dag að vinna að því að koma Kára á framfæri og létta af honum því amstri sem fylgir því fyrir tónlistarmanninn að sækja sér verkefni og útfæra þau. Hann sagðist þó ekki vera umboðsmaður, beinlínis. Samhliða þessu starfi sínu heldur hann úti menningarþættinum Kiljunni og vinnur að öðrum mikilvægum verkefnum.
Einhverjum kann að ofbjóða það að þáttagerðarmenn Ríkisútvarpsins sæki frægðarmenni í eigin raðir til að taka viðtöl við. Aðrir benda á að engin sanngirni sé í því að starfsfólkið sniðgangi hvert annað og Rúvarar þurfi að gjalda fyrir starf sitt með því að vera slaufað út úr þáttum ríkisfyrirtækisins …