Þó deilan um stöðu biskups hafi ótvírætt skemmtana- og afþreyingargildi, þá fylgir öllu gamni skerfur af alvöru.
Sitjandi biskup hefur oftar en ekki sýnt að hún ber lítið skynbragð á lög og reglur, stjórnsýsla hennar hefur einkennst af vanhugsuðum ákvörðunum, málaskaki og leiðindum, stjórnsýslulega séð. Hún hefur brotið jafnréttislög, lög um persónuvernd, stjórnsýslulög o.fl. og hefur þetta kostað skilding. Lögfræðikostnaður hleypur sennilega á mörgum milljónum, þá hefur hún orðið að borga tugmilljónir í starfslokasamninga, bætur vegna lögleysu o.s. frv.
Allan þennan kostnað hefur hún bókfært á rekstrarreikninga þjóðkirkjunnar að því best er vitað. Væri fengur að ef birt yrði yfirlit yfir lögfræðikostnað biskupsembættisins sundurliðaðan, almenningi til fróðleiks, því allt snertir þetta nú almenning þegar allt kemur til alls.
Þjóðkirkjan er í krísu og margir yfirgefa hana og vilja ekki taka þátt í þessu rugli, almenningur hefur nefnilega tiltölulega óskerta dómgreind ennþá, þvert á það sem embættishrokagikkir virðast halda.
Það er alveg sama hvort biskup situr áfram eða ekki; í skúffunni eru ýmis mál sem munu kosta flesk hvort sem hún leysir þau eða ekki, áður en hún yfirgefur embættið. Þarna gætu leynst skaðabótakröfur upp á tugmilljónir í viðbót, og blasir þá við fækkun stöðugilda, niðurskurður og jafnvel greiðslufall þjóðkirkjunnar.
Ég tel að mál sóknarnefndarinnar á Hvolsvelli gegn ákvörðunum biskups kalli á endurupptöku. Málum prestanna Sr. Ólafs Jóhannssonar og Sr Gunnar Sigurjónssonar er hvergi nærri lokið, en þeir hafa ekki notið eðlilegrar málsmeðferðar af hálfu biskups samkvæmt lögfræðiáliti þar til dómbærra aðila. Mál Sr Kristins J. Sigurþórssonar er tikkandi í kerfinu og mun kalla á mikinn lögfræðikostnað af hálfu biskups, ef heldur sem horfir. Þar er vígslubiskupinn Kristján Björnsson flæktur í, og hann þarmeð vanhæfur. Málið er þungt og gæti orðið dýrt.
Við þetta bætist að löglærðir telja að mál Magnhildar Sigurbjörnsdóttur og Úrsúlu Árnadóttur á hendur biskupi þurfi að endurupptaka, en í báðum tilvikum var illa að málum staðið af hálfu biskups.
Summan af þessu öllu kallar á samhljóma hallelújahróp frá prestafélagi Íslands, sem nú þegar hefur sýnt vanhugsaða dómgreind með að birta nöfn presta sem styðja biskup. Nú er hægt að rýna í árbók kirkjunnar og finna þá „sökudólga“ sem ekki skrifuðu undir stuðninginn. Hugur þess sem þetta ritar er hjá þessum fjölmörgu heiðursprestum sem ekki láta glepjast af einhverju Facebook-rugli.
Þau orð eru athyglisverð nú.
Sr. Skírnir Garðarsson