- Auglýsing -
Eitt svakalegasta og viðbjóðslegasta morð sem framið hefur verið hér á landi átti sér stað í nóvember árið 1988.
Þá drap ljóðskáldið og listmálarinn Bjarni Bernharður Bjarnason Karl Jóhann Júlíusson – sem var fæddur árið 1921.
Bjarni var með Karl á heilanum nokkuð lengi – var með ranghugmyndir um hann, en Karl leigði Bjarna íbúð á þessum tíma.
Bjarni notaði ofskynjunarlyfið LSD mjög mikið á þessum tíma og eftir því sem neyslan jókst og geðrofið varð meira og meira sturlaðist Bjarni og myrti Karl.
Aðkoman eftir morðið var hryllileg í alla staði.
Bjarni stakk Karl mörgum sinnum og meðal annars var búið að rista Karl á hol; skera hann á háls og skrifa Baader Meinhof á vegginn fyrir ofan líkið þar sem það fannst, með blóði hins myrta.
Hefur lögreglan á Íslandi sjaldan komið að eins óhugnalegum morðvettvangi – blóð út um allt og innyfli á víð og dreif sem og blóð á veggjum íbúðar Karls.
Bjarni Bernharður Bjarnason sem er fæddur árið 1950 var ákærður fyrir morðið hræðilega.
Bjarni var hins vegar dæmdur ósakhæfur, enda glímdi hann við geðsjúkdóm sem hann missti alveg tökin á með mikilli neyslu LSD.
Bjarni játaði en var dæmdur til vistunar á stofnun fyrir þá sem glímdu við mikil andleg veikindi árið 1989, en slík stofnun var þá ekki til staðar á Íslandi. Var Bjarni því vistaður á stofnun í Svíþjóð, en hann fékk uppreist æru árið 2017.
Bjarni hefur gefið út margar ljóðabækur í gegnum tíðina og er enn að.
Fyrir nokkrum árum opinberaði Bjarni ást sína á Katrínu Jakobsdóttur forsætisráðherra og skrifaði færslu á Facebook-síðu sinni, þar sem meðal annars þetta kom fram:
„Hjarta mitt er að springa af harmi, dag og nótt víkur þessi kona ekki úr huga mínum – er ég heltekinn af ást til hennar, heltekinn af ást til Katrínar Jakobsdóttur. Ég veit að ég verð spottaður vegna fáránleikans – en mér er slétt sama.“
Bjarni sat í einangrun í Síðumúlafangelsi í sex mánuði og hefur skrifað um þá reynslu.
„Ég harmaði fyrst og fremst hvernig farið hefði fyrir lífi mínu. Ekki þar fyrir að það líði ekki sá dagur að mér verði ekki hugsað til manndrápsins og þess sem gerðist. Þetta er orðið að einhvers konar útlimi á mínu lífi, sem fylgir mér eins og skuggi. Tilfinningakuldi móður og slæm framkoma föður mótaði mig.“