- Auglýsing -
Glúmur Baldvinsson segir að hann hafi vaknað „snemmendis og eldhress og glaðbeittur í morgun og beint í gymið. Fullur bjartsýni á framtíðina. Með von um betri tíð með blóm í haga.“
Þá kom frétt sem fór fyrir brjóstið á Glúmi.
„En á heimleið fregnaði ég að við Íslendingar erum víðs fjarri því að ná loftlagsmarkmiðum okkar svo ég fékk heiftarlegt kvíðakast. Hætti við fyrirhugaðan bíltúr með dóttur minni og lagðist í rekkju og þunglyndi og volæði og ólifnað og hef ekki risið upp síðan. Sé ekki framá annað en að vera rúmfastur næsta áratuginn eða svo. Á milli heims og helju. Eða þar til við náum loftlagsmarkmiðum okkar.“
Segir að lokum.
„Við bara verðum að ná þessu. Því nú fer hver að verða síðastur. Óþægilegt að lenda í þessu svo snemma vors.“