Glúmur Baldvinsson er enginn sérstakur aðdáandi hinnar árlegu eldhúsdagsumræðu alþingis.
„Virðulegi forseti! Þegar ég leggst til hvílu síðla kvelda örmagna af þreytu eftir lífsins strit og bugaður af kvíða yfir því sem koma skal þá dreymir mig aðeins einn draum takist mér yfirleitt að sofna.“
Segir frá draumnum á sinn einstaka hátt:
„Og það er enginn venjulegur alþýðudraumur hins ótínda fábrotna manns. No Sir. Mig dreymir um að þurfa aldrei aftur að horfa og hlusta á þaulæfðar, síendurteknar, innihaldslausar málfundaæfingar svokallaðra alþingismanna í eldhúsinu. Allar hannaðar hjá auglýsingastofunni Brandenburg.“
Draumurinn lifir:
„Og mig dreymir það að aðeins ég og aðeins ég einn hafi orðið. Og að aðeins ég einn ráði öllu. Því þá væri lífið nóg og fullkomnað og ég gæti hætt þessari eilífu hræðilegu leit að tilgangi lífsins. Og þá væri öllum borgið.“
Endar mál sitt á þessum orðum:
„Því sannlega segi ég yður að þá fyrst ríkti hér eilíft sumar. Og landið risi. Ella vellur bullið áfram. Góðar stundir og gleðilegt svokallað sumar. Að því sögðu var Inga Sæland best, Sigmar næstbestur og Sigmundur líklega númer þrjú eða Kristrún. Sá ekki alveg allt. Svo gekk Tommi ósofandi óvenju sterkur til leika.“