Bubbi Morthens, Ingibjörg Sólrún Gísladóttir, Hallgrímur Helgason, Jón Trausti Reynisson, Björn Leví Gunnarsson og fleiri frægir tjá sig undir færslu hjá Agli Helgasyni fjölmiðlamanni hjá RÚV. Færsluna birti Egill í gær en í henni segir:
„Ég á frekar erfitt með afstæðishyggjuma sem felst í því að sannleikur skipti minna máli en hverjir segja hlutina. Ég er ekki viss um að það sé hollt fyrir samfélög og alls ekki fjölmiðla.“
Þetta ritar Egill í kjölfar ásakana Frosta Logasonar á hendur Eddu Falak, uppljóstrun á ósannindum og yfirlýsingar Heimildarinnar sem Edda starfar hjá. Málið hefur farið víða og mikill hiti skapast í umræðunni.
Færslan er ekki löng en fjöldi athugasemda hafa verið skrifaðar og hafa rokkstjörnur, pólítikusar og fleiri frægir lagt orð í belg. Hér verður stiklað á stóru en færslu Egils má nálgast neðst í fréttinni.
Bubbi Morthens er kjarnyrtur og kveður: „Samála“
Ingibjörg Sólrún Gísladóttir virðist ekki vita um hvað færslan snúist, segir hana vísa í ýmsar áttir og spyr hvort hann hafa eitthvað sérstakt í huga.
Jón Trausti Reynisson virðist taka færsluna til sín, en hann er framkvæmdastjóri Heimildarinnar. Hann segist vera sammála þó óljóst sé en útskýrir að alltaf hafi það skipt máli hver talar:
„[…] Hvað varðar fjölmiðla, er það einmitt afstaða gegn afstæðishyggju sem hefur verið tekin. Gangast við mistökum og röngum staðhæfingum, leiðrétta, framfylgja vinnubrögðum óháð hagsmunum. Um leið eru íslenskir fréttmiðlar mikið til að vinna eftir afstæðishyggju, að því leytinu að stór hluti þeirra afritar markvisst ásakanir á samfélagsmiðlum á víxl og býr til fréttir í röðum án þess að kanna nokkuð sannleiksgildi eða gefa færi á andmælum, nema þeim sé troðið upp á þá.[…]“
Hart er vegið að Jón Trausta og virðast þó nokkrir þungt hugsi yfir skrifum hans. Blaðamaðurinn Jakob Bjarnar Grétarsson bendir honum á að eitt sé að ljúga en annað sé að ljúga að blaðamönnum:
„[…] Sannleikurinn er fundement fagsins. Fólk verður að geta treyst þeim upplýsingum sem er að finna í fjölmiðlum. Ef svo er ekki hlýtur að hrikta í stoðum lýðræðisins sem grundvallast á upplýstri afstöðu. Ég þykist vita að vinir mínir á Heimildinni hljóti að fordæma afdráttarlaust lygar sem svo blaðamenn bera á borð fyrir lesendur?“
Jón Ólafsson nýtir tækifærið og deilir lagi eftir sig.
Hallgrímur Helgason virðist sjá hlutina myndrænt, og uppsker töluverða gagnrýni fyrir sína athugasemd:
„Þetta er bara feðraveldið að sparka í óþægilega konu. Same old shit. Klerkaveldisstemning. Prófið að setja æjatollatúrban á Frosta og þá fáiði réttu myndina.“
Í svari við spurningu hvort Frosti hefði í svo mikilli ákefð kannað misfellur í fortíð annarra blaðamanna segir Egill Helgason:
„ég hef verið blaðamaður í mörg ár og man lítt til þess að kollegar hafi sagt ósatt um feril sinn. Í nútímasamfélagi kemst slíkt yfirleitt upp – auk þess sem varla er þess virði að taka áhættuna. Það þarf dálítið sérstaka persónuleika til að fara með svona fleipur. Blaðamaður sem missir trúverðugleikann á óhægt um vik í starfi – og það er erfitt að ná honum aftur.“
Út frá spurningunni sem Anna María Sverrisdóttir varpar fram og svari Egils spannast heilmiklar umræður og stígur Margrét Tryggvadóttir þar inn og spyr:
„Ekki að ég sé að afsaka neitt en var hún blaðamaður þegar hún sagði þetta?“
Margréti virðist í mun að vita hvort Edda hafi verið blaðamaður á þeim tíma sem hún laug og hvort það sé blaðamennska ef hún starfaði ekki á þeim tíma sem blaðamaður: „var hún blaðamaður þá eða bara kona úti í bæ?“
Björn Leví Gunnarsson skrifar heillanga athugasemd og ræðir þar um störf þingmanna, breytingartillöguna og setur meðal annars hlekk að atvinnuréttindum útlendingar.
Þá skrifar Þorvarður Goði Guðrúnarson tvær athugasemdir en hér er brot úr fyrri:
„Það er samt vont ef málsmetandi einstaklingar varpa ábyrgð frá sér með því að einfalda sannleikann niður í hvað sem þeir sjá og skilja sjálfir á því augnabliki sem eitthvað gerist. Þá gæti maður farið að velta fyrir sér hvað hugtakið sannleikur raunverulega þýðir, er það upplifun þessa sama einstaklings, sýn eða skoðun á ákveðnu atriði eða atburðarás? […]“
Í seinni skrifar hann:
„Veit bara að Edda Falak skuldar syni mínum og fyrirtækinu okkar fyrir framleiðslu og samstarf að fyrstu 32 þáttum af Eigin Konum, eða þangað til Gísli Marteinn tók hana undir sinn verndarvæng og hampaði henni í þættinum sínum. Í sömu viku breytti hún aðgangsorðum að öllum samfélagsmiðlum þeirra, skrifaði sjálfa sig sem eina aðstandanda og eiganda verkefnisins og síðan hef ég ekki heyrt meira, þrátt fyrir að hún hafi fengið reikning og bréf frá lögfræðistofu um að gera upp sínar skuldir.“
Færslu Egils og athugasemdirnar má lesa hér að neðan: